dinsdag 5 januari 2010

Publieke uitlatingen van een bestuurder

Een bestuurder, zoals een minister, staatssecretaris of wethouder, staat het natuurlijk vrij deel te nemen in het publieke debat. Hierbij dient hij (of zij) zich echter wel te beseffen dat een bestuurder altijd spreekt als bestuurder, en niet als persoon. En als zodanig wordt geacht feiten te geven, en geen meningen. Dat is het terrein van politici en burgers.

Op Publiekrecht en Poltiek wordt een rechtszaak besproken van een financieel adviseur/advocaat tegen de staat (vertegenwoordigd door staatssecretaris De Jager). De staatssecretaris heeft in een tv-programma zijn mening ("heb ik begrepen", verzwakt hij zijn uitspraak) gegeven over de eiser, dat deze schijnbaar klanten advies geeft wat leidt tot illegaal gedrag. Dit is echter nergens op feiten te staven, en daarmee dus een mening van de staatssecretaris.

Zoals de rechter schrijft:
3.7. Voorts komt in dat verband grote betekenis toe aan de omstandigheid dat de staatssecretaris de desbetreffende zinsnede heeft geponeerd als feit, terwijl dit feit zoals hiervoor overwogen niet is komen vast te staan. De nuancering die de staatssecretaris heeft aangebracht door eraan toe te voegen “heb ik begrepen” maakt dit niet anders. De staatssecretaris had, gelet op de positie die hij inneemt als publieke figuur, erop bedacht dienen te zijn dat zijn uitlating over de werkwijze van eiser tot veel aandacht in de media zou leiden en aldus zijn eer en goede naam in grote mate zou aantasten. De staatssecretaris dient zich er van bewust te zijn dat aan zijn mening grote waarde wordt gehecht.

Dit is precies wat de positie van Bos zo moeilijk maakt, als bestuurder kan hij onmogelijk tegelijkertijd politiek leider van de PvdA zijn, en zich afzetten tegen het CDA. Een premier heeft in bovenstaand spanningsveld toch een grotere vrijheid. Het kabinet spreekt met 1 mond, en de premier is de eerste minister. Zijn mening is feitelijk hetzelfde als het kabinetsbeleid, en daarom kan hij gerust zijn mening (en daarmee partij-standpunt) uitdragen. En als een andere partij in het kabinet het daar niet mee eens is, zijn zij degene die dan draaien of de stekker eruit trekken.

Daarom kan ik alleen maar de beslissing van Pechtold toejuichen om bij coalitie-deelname in de Tweede Kamer te blijven zitten. Behalve als D'66 de grootste wordt, en de premier levert. Dan kun je natuurlijk niet zomaar met iemand anders aan zetten, dan ben je verplicht de democratische wens uit te voeren. De premier wordt op die manier "gekozen" en kan dus ook zijn politieke standpunten uitdragen en uitvoeren via het kabinet.

PS. De staat is veroordeeld door de rechter tot het plaatsen van een rectificatie in 4 landelijke dagbladen en het betalen van de kosten (1150 euro). Dus de staatssecretaris maakt, geheel in eigen persoon, in eigen keuze en volledig bewust, een publieke faux-pas, maar het is de burger die voor de kosten opdraait. Dat moet toch niet te vaak gebeuren.

1 opmerking:

  1. Wat mij betreft is dit simpel: De minister maakt die fout dus dan mag de minister zelf de kosten dragen. Niet de staat - de minister.

    Het moet uit zijn, dat laffe gedrag. Je bent verantwoordelijk voor je eigen uitspraken als politicus. Op zo'n hoog niveau dan moet zo iemand daar op afgerekend kunnen worden.

    BeantwoordenVerwijderen