Balkenende en het Irak-rapport

Hoewel er al genoeg gezegd is gisteren over het rapport, en er vandaag vast ook nog genoeg gezegd gaat worden, ga ik hier toch ook mijn zegje doen. Daar heb je immers een blog voor, niet waar?

Het rapport bevat zelf weinig "nieuws", in ieder geval niet veel wat we niet al wisten. Helaas is het voor de Tweede Kamer niet genoeg dat "we" "weten" dat de premier geen regie voert als het moet, dat de premier selectief shopt in informatie, dat de Kamer (dientengevolge) niet volledig wordt ingelicht. De burgers van Nederland weten dat al jaren, maar voor een motie van wantrouwen is het nodig dat de Kamer dit zwart op wit heeft staan.

Welnu, dat is er dan nu eindelijk. Balkenendes reactie op de door hem aangestelde commissie toont aan dat de commissie duidelijk onafhankelijk genoeg heeft geopereerd, dus het lijkt mij dat de Tweede Kamer, of anders dan toch de Eerste Kamer, nu genoeg zwart op wit heeft staan voor die motie van wantrouwen. Dus laat maar komen.

Dit rapport legt ook, vrij pijnlijk, een aantal van Balkenendes zwakke punten bloot. Karaktertrekken die hij in de afgelopen 7 jaar duidelijk nog niet verbeterd heeft. Door zijn reactie, maar ook door genoeg politieke zaken het afgelopen jaar, afgelopen weekend nog zijn solo-actie mbt Natura 2000, heeft hij Davids eigenlijk in al zijn conclusies gelijk gegeven.

* Hij voert geen regie. Niet eens over zichzelf, want na de, voorbesproken, persconferentie, schiet ie zodanig in de verdediging dat de PvdA alsnog zich een beroerte schrikt.

* Hij heeft een zodanige tunnelvisie dat alles wat niet in zijn straatje past eenvoudig terzijde wordt geschoven met een "wij zien dat beeld anders". Daarom heet het ook tunnel-"visie". Gaat om het zien. Maar zien is nog niet de waarheid, ook niet de politieke.

* De kamer behoeft geen volledige of juist informatie, alleen maar die informatie die hij wil dat ze krijgen, zodat ze het met hem eens zijn. Daarnaast moet hij in de Kamer een reactie gaan geven, niet in de pers.

* Hij kan absoluut niet tegen kritiek op zijn functioneren. Sorry komt niet voor in zijn vocabulaire. Maar als hij gelijk krijgt, grijpt hij het wel met twee handen aan. Hij zoekt continue erkenning.

Die laatste in het bijzonder maakt hem ongeschikt voor de premier-functie. Die moet stevig in zijn schoenen staan, maar ook weten wanneer dingen zodanig fout zijn gegaan dat je je conclusies daaraan verbindt. De premier geeft leiding, delegeert, maar zorgt ervoor dat op kritieke momenten hij overzicht heeft en de knopen doorhakt. Daarbij ook gebruik maken van alle beschikbare informatie. En, zolang er nog mogelijkheid is om de besluitvorming bij te stellen, open blijft staan voor alle nieuwe informatie. "Een nieuw weegmoment", zoals hij dat zelf zo vaak zegt.

Dit rapport is in feite een brevet van onvermogen voor de premier, wat hij zelf door zijn eerste reactie nog bevestigt ook. Ontslagen wegens disfunctioneren. Doe vanmiddag maar.

Als laatste nog, ook de Tweede Kamer krijgt een veeg uit de pan, namelijk dat er nauwelijks een inhoudelijk, diepgaand debat over Irak is gevoerd toen het nodig was. Die kritiek gold toen, en die kritiek geldt voor een deel nog steeds. Ook de Tweede Kamer zou er wijs aan doen deze kritiek mee te nemen en toch eens kijken of de huidige manier van debatteren een inhoudelijk debat niet juist in de weg staat.