Onderhandelen

Ruim een jaar geleden was ik, namens de bewonersvereniging, deel van een onderhandelingsteam met de SSH (de woningbouwcorporatie) over de hoeveelheid uitwisselingsstudenten op de flat (zogenoemde Short Stay). Op dat moment waren er, op de 800 bewoners, al 50 kamers gereserveerd voor Short Stay. De SSH echter wou 1 van de 2 flats (dus 400 kamers) volledig reserveren voor Short Stay. Omdat dat nogal gevolgen zou hebben voor de cohesie op de flat en de continuiteit van het woonbestuur (short stayers blijven immers niet lang, en dat is niet goed voor de continuiteit), waren wij als woonbestuur (ook namens de bewoners, volgens de stemming op een ALV) daar tegen. Eerder hadden we al een uitbreiding naar 200 tegen kunnen houden.

Tijdens de onderhandelingen ging het steeds meer naar een compromis van 200 short stayers. Wel hebben we een aantal gunstige voorwaarden voor bewoners die ruimte maken voor de short stayers kunnen binnenhalen. Maar wat mij opviel tijdens het onderhandelingen is dat het eigenlijk heel krom is. Wij bleven het liefst bij de status quo (50 short stayers), SSH wou vermeerderen (waarbij het onduidelijk bleef met hoeveel eigenlijk). Elk compromis is voor ons een verlies (namelijk een uitbreiding van het aantal), en voor de SSH een overwinning (misschien zelfs wel precies wat ze willen, als ze namelijk hoger inzetten dan wat ze willen).

De PvdA zit in hetzelfde schuitje nu met Uruzgan. De afspraak was dat we dit jaar stoppen, dat is de status quo (ook al is die status quo in zichzelf een verandering, dat was wel de afspraak, maar de CDA kan dat heel mooi spinnen dat de PvdA draait). Er schijnen nu 17 ministerraad vergaderingen zijn geweest (onderhandelingsrondes dus). Ik stel me dat zo voor dat de PvdA elke keer zegt: "nee, we gaan weg, zoals afgesproken", terwijl Verhagen dus wel door wil gaan. "Nee Wouter, we blijven". Elke keer proberen een nieuwe optie te vinden, elke keer proberen weer iets nieuws om maar niet toe te geven aan de Nee, en zelfs het proberen via de NAVO te doen ("Als we nou eerst eens vragen wat de NAVO eigenlijk wil?"). Al die tijd blijft de PvdA nee zeggen, maar ze geven Verhagen wel de ruimte, omdat ze natuurlijk niet het risico willen lopen dat de CDA zegt dat de PvdA breekt. Totdat de CDA eindelijk wijs wordt en beseft dat de PvdA gewoon aan de afpsraak wil houden.

Maar elke compromis is verlies voor het PvdA (want voor hun is maar 1 optie: nee), terwijl er voor de CDA natuurlijk wel een hoop ja-opties. De CDA kan gewoon telkens proberen andere ja-opties voor te leggen, en op die manier de PvdA uiteindelijk te vermurwen.

Het is het CDA dan ook in deze die niet alle opties openhoudt, want de afgesproken optie accepteren zij niet. Ik hoop dat PvdA zijn poot stijfhoudt. En zo niet, hebben we volgend jaar toch een parlementaire evaulatie van deze militaire missie.